Geschokt door het uitbreken van de oorlog in Oekraïne organiseerde de cultuursector in Nederland op 4, 5, en 6 maart de actie #hARTforUkraine. In De Vereeniging in Nijmegen gaf ik samen met het Nijmeegs Symfonieorkest, Bachkoor Nijmegen, Trio Borromeo, Hanna Shybayeva, en Merel Vercammen een benefietconcert. Het werd het een emotionele muzikale middag die ruim € 25.000,- aan donaties opleverde.
Ik speelde de Elegie van de Oekraïense componist Sergei Bortkiewicz (1877-1952). Het stuk had ik in de week voor het concert ontdekt. Het deed mij denken aan het voor een jongetje dat ooit in Kiev ontmoette, en die met een kleine daad zijn grote trotse hart aan me toonde.
Bloemen uit Kiev
Als puber ging ik naar Kiev op zomerschool. Tijdens een avondwandeling zag ik een vrouw met haar zoontje bloemetjes verkopen. Hun bevuilde kleding verraden hun armoede. Wij liepen aan hen voorbij, maar toen dik beneden aan de lange trap naar de metro was hoorde ik iets vallen. Ik keek opzij en zag het slippertje van de jongen. Ik raapte het op, liep omhoog, en gaf het terug. Voor ik iets kon zeggen was hij alweer weg.
Maar toen ik opnieuw beneden was hoorde ik achter mij snelle passen de trap afkomen. Ik draaide mij om en daar stond het jongetje weer. Met een bosje bloemen in zijn hand! ik dacht even dat zijn gevallen lippen een truc was geweest, maar pakte geld.
Hoe groot was vervolgens mijn schaamte toen hij het geld weigerde. Hij had mij niet voor de gehouden: zijn bloemen waren een cadeau! Een bedankje! Een gelijkwaardig gebaar van mensen tot mens. En als een vos in de nacht verdween hij opnieuw, mij achterlatend met de mooiste les uit mijn leven.
Waar zou hij nu zijn? Vecht hij? Schuilt hij met zijn moeder in de metro? Is hij gevlucht? Hoe het ook zij: ik weet zeker dat hij het juiste doet. En ik hoop dat hij de straten van Kiev gauw weer met bloemen kan versieren.
